نکات مربوط به پشت بندها در قالب بندی ساختمان های کانکریتی
فشار ناشی از وزن کانکریت تازه و سر بارها به زمان اجرای کانکریت ریزی بستگی دارد.
هر چه مقدار فشار کانکریت بیشتر باشد به پشت بند با ابعاد بزرگتر و فواصل نصب کمتری نیاز است.
تعداد و ابعاد پشت بندهای لازم برای یک صفحه قالب ، با توجه به ابعاد قالب و قوه های وارد بر آن ، تعیین می شود که در هر صورت عرض پشت بند هیچ گاه نباید از 5 سانتی متر کمتر باشد.
عرض مناسب پشت بند 7 تا 10 سانتی متر است و فاصله پشت بند ها از هم حداکثر 60 سانتی متر است.
پشت بند ها عمدتاً به دو دسته تقسیم می شوند :
پشت بند های افقی
پشت بند های قائم
پشت بند های افقی
این پشت بندها جهت جلوگیری از اعوجاج قالب ها و ایجاد مقاومت در محور طولی بسته می شوند که معمولاً از لوله دار بستی به قطر 5 سانتیمتر جهت این امر استفاده می شود.
انواع پروفیل و ناودانی نیز قابلیت اتصال به عنوان پشت بند افقی را دارند.
معمولاً این پشت بندها به فواصل 50 سانتیمتر از هم قرار می گیرند.
پشت بند های قائم
این پشت بند ها جهت ایجاد مقاومت در برابر فشار جانبی کانکریت و جلوگیری از اعوجاج قالب در مؤلفه قائم به کار می روند ، که معمولاً برای ارتفاع های کمتر از 2 متر از 2 شاخه لوله داربستی به قطر 5 سانتیمتر در کنار هم و برای ارتفاع های بالای 2 متر که فشار هیدرواستاتیک کانکریت بیشتر است از سولجر استفاده می شود.
سولجر عضو عمودی باربر با مومنت زیاد است.
سولجر های تولید شده ، از ورق 4 میلیمتر و به صورت دوبله با مقطع 15 سانتیمتر × 15 سانتیمتر به طول های 1 متر ، 1/5 متر ، 2 متر ، 2/5 متر و 3 متر می باشد.
پشت بند های عمودی در پشت سر پشت بند های افقی بسته می شوند.
